Mamo! Mamo! ratuj mnie,

dużo ludzi wokół mnie.

Mamo! Mamo! proszę usłysz mnie

obce ręce wciąż głaszczą mnie,

dziwny zapach wydzielają, na mą skórę nakładają,

fotografują ze mną się.

Mamo! nie zostawiaj mnie, tak bardzo boję się.

Jestem głodny, wyczerpany, mamo! ratuj mnie.

Matka płacze, ludzi boi się

już wie, że straciła dziecko swe.

Jelonek ludzki zapach ma, matka boi podejść się

W las umyka, straciła dziecko swe.

Sierotą  leśnicy z weterynarzem zaopiekują się

w azylu dla  dzikich zwierząt miejsce znajdzie się,

Matki nie zobaczy już,

krzywdę ogromną wyrządzono mu,

w niewoli będzie żył do końca swoich dni.

Czy chciałbyś  jak  jelonek żyć?

Autor: M.Pussak

rys. Richard de Wolfe